Glazen muiltjes aan de Maas
Op een zonovergoten maandagmorgen zijn we welkom in het
huis van Shirine Moerkerken. Het vrije uitzicht op de Maas
opent de ruimte voor een openhartig gesprek, waarbij – hoe
kan het ook anders – de context centraal staat. Bij binnen-
komst wordt onze blik direct getrokken naar de grote houten
trap op de begane grond. De trap is niet alleen bedoeld om
naar boven of naar beneden te lopen, maar doet ook dienst als
podium voor een rijke verzameling naaldhakken en pumps. De
schoenen blijken onderdeel te zijn van een persoonlijk verhaal.
Een levensverhaal over troost en de waarde van schoonheid
als tegenwicht voor dat wat lelijk is. Over zien en zichtbaar
zijn. En: de morele plicht om een bijdrage te leveren aan het
begrenzen van het lijden…
Klik hier om het persoonlijke interview met Shirine verder te lezen over Conflicteren in het leven van Shirine.
Ooit zal ik verstrengeld raken in een belangenconflict met aan de ene kant – zeg maar – mijn pleegmoeders en aan de andere kant de sociale dienst.
En dat mijn pleegmoeders dan gaan roepen: “Neemt u hem, neemt u hem maar!”
Maar de sociale dienst blijft stug weigeren: “Hij is van u, wij hebben er niets meetemaken!”
En dan gaat de ene kant met lepels en borden smijten en de andere kant
gooit stapels formulieren en pennen terug.
En dat ik dan zelf moet kiezen tussen mijn pleegmoeders en de sociale dienst
en dat ik dan tegen mijn pleegmoeders en de sociale dienst ga kiezen, en voor het conflict, de ruzie.
En dat ik zo op een hardvochtige manier alsnog volwassen zal worden.